Australische Aborigines
Wijsheid​​ : De Australische Aborigines (de oorspronkelijke bevolking van Australië) zien in hun land een menselijk lichaam en behandelden dit dus met een enorm respect. Dit deden ze onder meer door stukken land beheerst te verbranden tijdens het seizoen dat de nachten vochtig waren. Zo hielden ze de bush open, vermeden grote bosbranden (doordat het vuur niet tot in de bomen reikte) en konden er nieuwe zaden groeien in de as. Veel van de Australische planten groeiden heel snel opnieuw aan na vuur en sommige planten bloeiden zelfs uitbundiger. Minstens de helft van hun voedsel was plantaardig. Planten werden ook nog voor veel andere doeleinden gebruikt: voor het maken van matten en manden, de bast van bomen voor emmers, borden en schilden, kano’s enzovoort. En ook leverden de planten medicijn, zoals mentol voor verkoudheden, en gum voor verbrandingen.

Zo Boven Zo Beneden. De Aborigines beschouwden de Aarde als een symbool van een onderliggende werkelijkheid, die iets heiligs belichaamt en waarmee ware wijsheid verkregen kan worden. Zij geloofden dat alles, ook de mens, uit de aarde is voortgekomen en dat de mens een onlosmakelijk deel is van een groter natuurlijk geheel.

De Aboriges zijn de enigen die in het ecologisch kwetsbare Australië 50.000 jaar hebben geleefd zonder het land te gronde te richten. Ze hadden dan ook niet de bedoeling koste wat het kost tot een omvangrijk volk uit te groeien. Integendeel: in tijden van extreme droogte, wanneer de kans op overleving voor een baby klein was, onthielden ze zich van seks of gebruikten een bepaald soort boombast als anticonceptie middel.
Dit hadden ze waarschijnlijk afgekeken van een mechanisme dat bij kangoeroes voorkomt. Als een periode van droogte aanbreekt, stokt de groei van het embryo van de kangoeroe automatisch. De groei wordt pas weer geactiveerd door een bestanddeel van vers groen gras.

Kracht​​:

De Aborigines geloofden sterk dat de geesten van de voorvaderen aanwezig blijven op aarde. De idee bestaat erin de zielen van de overledenen kracht inblazen bij de nieuwe generatie. Elke geest blijft dicht bij de plaats waar hij is overleden. Zodat daar de vermeende uitstralingskracht dan ook het sterkste is.

“Droomtijd” is de naam die de Australische aboriginals hebben gegeven aan het tijdperk dat miljoenen jaren geleden voorafging aan het zelfbewust ontwaken van menselijke eigenschappen in de oermensen. Het is de periode waarin de ‘voorvaderlijke wezens’ de mysterieuze bezielende energie in de natuur tot uitdrukking brachten, die voortkwam uit de oorspronkelijke voorstoffelijke vormen die de patronen vertegenwoordigden voor latere ontwikkelingen.

Ze zagen de schepping als een altijd doorgaand proces, niet beperkt tot een eenmalige gebeurtenis die lang geleden plaatsvond. Ze kenden geen woorden voor verleden of toekomst, maar dachten alleen aan een altijd aanwezig ​nu
​ . Wat wij zien als evolutie, zijn voor hen nieuwe ontplooiingen van eigenschappen die uit de sluimertoestand in alle wezens tevoorschijn komen. Ze beschouwden alle bewoners van onze planeet als onderling verbonden tot een enorme keten van wezens die de aardbol omvat.

Aborigines trekken zingend door de woestijn. Het lied dat ze zingen wijst hen de weg die ze moeten lopen; ook in gebieden waar ze nog nooit eerder zijn geweest. Er lopen duizenden van deze “song lines” over heel Australië. Het systeem van deze “primitieven” is zo ingewikkeld dat de westerse wetenschap er nog steeds niet uit is hoe het precies werkt. Dat geldt ook voor veel rituelen, schilderingen en legenden.

Schoonheid​​: Ze geloven bijvoorbeeld dat ze hun land niet bezitten, maar in bruikleen hebben van geesten die het land geschapen hebben. Van die geesten stammen ze af en ze hebben nog steeds contact met die geesten.
Het verven op lichamen in combinatie met dans is een belangrijke kunstzinnige uiting van de aboriginals. Binnen een stam heeft iedere clan zijn eigen dans en een eigen manier van lichamen beschilderen. De vormen op het lichaam vertellen het verhaal van hun voorouders. Vaak geven de schilderingen de aboriginals kracht of beschermt hen tegen boze geeste
Aborigines zien het als hun taak om de wereld, die de geesten gemaakt hebben, in stand te houden. Dat kunnen ze doen door te leven zoals de geesten willen. De natuur mogen ze gebruiken, maar niet veranderen (bijvoorbeeld geen landbouw toepassen). Ze houden contact met de geesten door rituelen uit te voeren op de droomplaatsen. Aborigines geloven dat de geesten hen ook het leven gegeven hebben. Als een vrouw voor het eerst merkt dat ze zwanger is, geeft ze haar kind een naam die iets zegt over de plek waar ze dat heeft gemerkt. Dat doet ze omdat Aborigines geloven dat de geest, die in die omgeving aanwezig is, zich kenbaar maakt in het nieuwe leven.

Het opvoedingsstelsel omvatte zeven graden van onderricht, met inwijdingen vanuit lagere in hogere graden die met een bepaalde bekwaamheid overeenkwamen. Deze bijzondere training was bedoeld om het menselijk organisme en de samenstellende delen ervan beter te begrijpen en een dieper inzicht te verkrijgen in het doel van het leven op onze planeet. Degenen die hun inwijdingen in hogere graden volbrachten werden Ouderen genoemd, die hierbij bepaalde vermogens en eigenschappen schenen te hebben verworven. Aborigines zijn geen gewelddadig volk. Ze zijn niet uit op wraak. Ze beschikten niet over een gevangenis, guillotine of vuurpeloton, noch mensen in de rol van politieagent of dergelijke. Als iemand een sociaal onaanvaardbare daad of een gewelddaad pleegde, werd dat afgehandeld middels een methode die “bot richten” wordt genoemd. De schuldige partij maakte zichzelf ziek en stierf soms aan een psychologische aandoening die hijzelf had veroorzaakt door zijn gevoelens van schaamte of spijt.

Hun vredelievendheid komt voor een groot deel voort uit de manier waarop we ze hun kinderen groot brachten. Er zijn geen ongewenste kinderen. Ze gebruiken al eeuwen een plant die zwangerschappen voorkomt. Zowel mannen als vrouwen kauwen erop. De aldus geplande ouderschap was heel anders omdat de ongeboren ziel het voor het zeggen had. De hele gemeenschap wachtte op de komst van het nieuwe kind. Alle andere kinderen werden broers en zusters; alle vrouwen waren als een tweede moeder en alle mannen als een tweede vader. Kinderen kwamen nooit aandacht of liefde tekort. Ieder kind werd aangemoedigd en gekoesterd. Kinderen werden gezoogd totdat ze drie of vier jaar oud waren, en het genot van het zogen werd door verscheidene vrouwen met elkaar gedeeld.

De levensvisie van de Aborigines bestaat hierin dat alle mensen worden geboren met de gave om zoveel prachtige dingen in het leven te doen dat we zelden lang genoeg leven om het allemaal te proberen. Iedereen is zanger, danser, kunstenaar, leraar, leider, clown, verhalenverteller en nog zoveel meer.wat al niet meer. Iedereen draagt bij wat hij wil bijdragen en iedereen krijgt een welgemeend dankjewel. Iedereen heeft dus het gevoel dat hij wordt geaccepteerd en waardevol is en geeft anderen hetzelfde gevoel.

10 geboden van de aboriginals

1.Laat je persoonlijke creativiteit tot uiting komen 2. Wees je bewust van je verantwoordelijkheden 3. Voor je geboorte heb je ermee ingestemd anderen te helpen 4. Word emotioneel volwassen 5. Zorg voor vermaak 6. Wees de rentmeester van jouw energie 7. Geniet van hartelust van muziek 8. Streef naar wijsheid 9. Breng jezelf discipline bij 10. Observeer zonder te oordelen